Onze oudste dochter Anna werd in 2013 tijdens één van de warmste zomernachten geboren. Anna heeft Downsyndroom. ‘Maar totaal anders dan op tv’ zeggen we er altijd achteraan.  Ze kan niet praten, zelfstandig staan of lopen. Best een uitdaging als je opgroeit in een gezin dat ontzettend van kletsen, wandelen en kamperen houdt. Anna houdt van buiten zijn. Ipad kijken, lekker eten en zit bijna altijd met een muziekspeeltje aan haar oor. Je moet Anna woordeloos kunnen verstaan, haar blindelings kunnen lezen, wil je haar wereld begrijpen en haar de juiste zorg en een mooi leven kunnen bieden.  En dat is precies onze grootste zorg: wat als ze straks “uit huis is” en niemand haar meer begrijpt?  

Mees (6 jaar) over zijn zus Anna: 'Anna is nog een baby in haar hoofd, maar ze is wel mijn grote zus, maar eigenlijk ben ik dus haar grote broer. Ik vind het fijn dat mama zo’n huis bouwt voor Anna, want ik kan niet voor haar zorgen. Ze smakt en snuift ook steeds en eerlijk gezegd vind ik dat best irritant. Samen met Anna snoezelen vind ik wel heel leuk, dus er moet echt een snoezelruimte komen in het huis. En een grote tv op haar kamer zodat ik tv kan kijken als ik bij Anna ben. Met chips erbij, want wij houden van borreltijd met chips en worstjes. Ik vind het belangrijk dat het voor mij ook leuk is om bij Anna op bezoek te zijn, want Anna praat niet, dus we moeten iets te doen hebben. En ik wil dat mensen die voor Anna zorgen, net zo zijn als Henriette (PGB-er). Zij is erg aardig. En dat is goed.'